Και μες στη τέχνη πάλι, 

ξεκουράζομαι απ’ την δούλεψή της.

Κ.Π.Καβάφης

Τελικά τους έκλεισα την πόρτα

 «τι να την κάνω εγώ την πραγματικότητα, 

τους λέω-εγώ έχω τ΄»όνειρο»

Τ. Λειβαδίτης

Τρίτη... και εγώ ακόμα εδώ να προσπαθώ να κατανοήσω αυτόν τον κόσμο...

- "Τι χρώμα έχει η λύπη"; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. "Δεν άκουσες; Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη";
- "Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε".
- "Τι χρώμα έχουν τα όνειρα"; 
- "Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού". 
- "Τι χρώμα έχει η χαρά"; 
- "Το χρώμα του μεσημεριού", αστεράκι μου. 
- "Και η μοναξιά"; 
- "Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί". 
- "Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις". 
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. 
- "Και η αγάπη"; ξέχασα να σε ρωτήσω, "τι χρώμα έχει η αγάπη"; 
- "Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού", απάντησε το δέντρο. 
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας; 
- "Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος". - "Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού", είπε τ’ αστέρι... 

Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι φορές που σκέφτεσαι τις αποφάσεις που πήρες... και συνειδητοποιείς πως τελικά σε οδήγησαν κάπου αλλού... κάπου που δεν το φανταζόσουν... ίσως ακόμα να απορείς αν ήταν οι σωστές...αλλά σίγουρα έφεραν κάτι καινούριο...έφεραν συναντήσεις με άλλους ανθρώπους, με ανθρώπους που συνδέθηκες μαζί τους και άνοιξαν καινούριους δρόμους... άλλες εμπειρίες... άλλα συναισθήματα... αποφάσεις που ξεκλείδωσαν ψυχές... αποφάσεις που ήταν η αιτία να αναπτύξεις μια άλλη επικοινωνία με ανθρώπους που δεν φανταζόσουν πως θα είχες ποτέ...! Είναι αυτές οι στιγμιαίες δηλώσεις της ψυχής που αλλάζουν την πορεία της ζωής σου και σου δημιουργούν πολλές φορές εκείνο το ρητορικό ερώτημα... εκείνο το "τί θα γινόταν αν...;" το παντοτινά άλυτο και μυστήριο ερώτημα που εισέρχεται στη ψυχή και την καλεί να αναρωτηθεί... τι θα γινόταν αν... τι θα γινόταν αν δεν έπαιρνα εκείνη την απόφαση τότε...; Δεν θα βρεις ποτέ την απάντηση φίλε μου... είναι καλύτερα να μην αναρωτιέσαι... κοίτα μπροστά... η ζωή κυλά!

Κ α λ η μ έ ρ α ! 

Καλημέρα!

" Ώ απέραντη νοσταλγία 

για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε

  κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας..."

                            Τάσος Λειβαδίτης

 

 Κάθομαι και απλά κοιτώ τον ουρανό... σύννεφα πάνε έρχονται... ένα αδιάκοπο ταξίδι σ' έναν ατέρμονο ουρανό... πόσα ταξίδια να έχουν κάνει; ... πόσο κόσμο να έχουν γνωρίσει; 

Είχε δεν είχε με τύλιξε η φθινοπωρινή γρίπούλα!

 Ένα τσαγάκι  λοιπόν και γρήγορα μέσα στην κουβέρτα! 

Περαστικά σας συμπάσχοντες φίλοι μου!  

Κι είναι στιγμές που αναπολείς τα περασμένα... στιγμές ξέγνοιαστες...ανέμελες... στιγμές που ήσουν παιδί... Κρατά φίλε μου το παιδί που έχεις μέσα σου! Είναι πολύτιμη αποσκευή στη ζωή! 

 

"Καίτοι αγράμματη, η γραία μ’ εδίδαξεν

ότι εις την ελληνικήν γλώσσαν,

άλλως νοούμεν, άλλως ομιλούμεν

και άλλως γράφομεν"

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  

"Τα μυστικά της θάλασσας

 ξεχνιούνται στο ακρογιάλι."

Γ. Σεφέρης

"Αν υπήρχε λίγο περισσότερο σιωπή,

αν μπορούσαμε όλοι να σιωπήσουμε…

ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε κάτι."

Φρεντερίκο Φελίνι

Στο κάθε τι...στον κάθε ένα... 

προσπάθησε να δεις πίσω από τις λέξεις... 

πίσω από το "φαίνεσθαι"...

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη 

κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό, 

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, 

κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό, 

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που 'χεις κερδίσει, 

στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση, 

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά 

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά, 

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, 

κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ' έχουν αδικήσει, 

αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, 

κι αν μπορέσεις ν' αγαπήσεις όσους σ' έχουνε μισήσει, 

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, 

αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει, 

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, 

αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις, 

αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, 

αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ, 

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις 

όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις. 

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία 

και τα ίδια σου τα λόγια να τ' ακούς παραλλαγμένα, 

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να 'ναι μια δημιουργία 

και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα. 

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν 

αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν 

αν τους πάντες λογαριάζεις μα ...; κανένα χωριστά, 

αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά ...; 

Έ! Παιδί μου τότε ...; 

Θα μπορέσεις ν' απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου ...; 

Θα 'σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα 'ναι δική σου!

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη 

κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό, 

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, 

κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό, 

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που 'χεις κερδίσει, 

στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση, 

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά 

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά, 

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, 

κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ' έχουν αδικήσει, 

αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, 

κι αν μπορέσεις ν' αγαπήσεις όσους σ' έχουνε μισήσει, 

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, 

αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει, 

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, 

αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις, 

αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, 

αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ, 

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις 

όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις. 

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία 

και τα ίδια σου τα λόγια να τ' ακούς παραλλαγμένα, 

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να 'ναι μια δημιουργία 

και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα. 

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν 

αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν 

αν τους πάντες λογαριάζεις μα ...; κανένα χωριστά, 

αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά ...; 

Έ! Παιδί μου τότε ...; 

Θα μπορέσεις ν' απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου ...; 

Θα 'σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα 'ναι δική σου!

Αν (Ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ)

"Ο μικρός πρίγκιπας, που έβλεπε να γεννιέται ένα τεράστιο μπουμπούκι, καταλάβαινε πως θα εμφανιζόταν κάποια μαγική παρουσία, όμως το λουλούδι ετοίμαζε την ομορφιά του, κρυμμένο στο πράσινο δωμάτιο του και δεν έλεγε να τελειώσει. Διάλεγε προσεκτικά τα χρώματα του[...] Και να κάποιο πρωί, φανερώθηκε ακριβώς την ώρα που έβγαινε ο ήλιος[...] Πολύ σύντομα λοιπόν το λουλούδι είχε αρχίσει να τον βασανίζει με την ασφυκτική ματαιοδοξία του[...] Έτσι, ο μικρός πρίγκιπας, παρόλη την καλή θέληση της αγάπης του, άρχισε να αμφιβάλλει για το λουλούδι. Είχε πάρει στα σοβαρά κάποιες ασήμαντες κουβέντες και ένιωθε πολύ δυστυχισμένος. "Δεν έπρεπε να τ'ακούσω, δεν έπρεπε ποτέ να ακούς τα λουλούδια. Πρέπει να κοιτάς και να τα μυρίζεις. Το δικό μου έκανε τον πλανήτη όλο να μοσχοβολαει, όμως δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω. Έπρεπε να κρίνω από τις πράξεις και όχι από τα λόγια. Με γέμιζε ευωδιά και με φώτιζε. Δεν έπρεπε να σηκωθώ και να φύγω. Έπρεπε να μαντέψω την τρυφερότητα πίσω από τις μικροπονηριές του. Τα λουλούδια είναι τόσο αντιφατικά. Ήμουν μικρός και δεν ήξερα να αγαπάω." 

Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ (απόσπασμα)

Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις πως κάποιος άνθρωπος είναι εκεί για σένα; χωρίς να κρύβει τίποτα από πίσω; τόσο δύσκολο να καταλάβεις πως απλά σ' αγαπάει και θέλει να είσαι καλά; 

Γιατί πρέπει πάντα να σημαίνει πως πίσω από κάθε πράξη κρύβεται κάτι άλλο; Είναι τόσο δύσκολο να δεχτείς πως ένας άνθρωπος είναι ειλικρινής; 

Είναι στιγμές που δεν σε καταλαβαίνουν...! Στιγμές που πέφτουν έξω για σένα... τι μπορείς να κάνεις; Τίποτα... Αν νομίζουν ότι σε ξέρουν απλά κάνουν ένα μεγάλο λάθος!