Άρωμα βροχής...

Καθισμένη δίπλα στο παράθυρο... αφουγκράζομαι τον ήχο της βροχής...εισπνέω το άρωμά της...παρατηρώ τον ρυθμό της... είναι αυτή η μοναδική μυρωδιά που σε ταξιδεύει...ανασύρει αναμνήσεις ξεχασμένες...συναισθήματα και περιπέτειες ρομαντικές... αφήνεις το  μυαλό να δραπετεύσει και χάνεσαι σ' έναν κόσμο με γεύση φθινοπώρου...

Καληνύχτα ουρανέ...! 

Ψηλά...

Κοίτα  ψηλά... 

εκεί είναι η απάντηση που ψάχνεις...

small things...

...

Σε σκέφτομαι σαν 

να μην πέρασε μια μέρα...

...και έτσι θα νιώθεις πως ξελάφρωσες από κάτι...!

Φθινόπωρο...

a hand to hold...an ear to listen...a heart to understand...

fall...

Καληνύχτα αστέρι...

αύριο πάλι...

Για σένα...

Ένα μπουκέτο μπαλόνια 

στον πιο γλυκό αναγνώστη του κόσμου,

για μια υπέροχη μέρα!

Καλημέρα...

Δος μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.

Σ εύρισκα, αγαπημένη,

στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων.

Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.

Ύστερα ερχόταν η βροχή.

Mα έγραφα σ” όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ όνομα σου

κι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας.

Kράταγα τα χέρια σου

κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη.

Tα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα,

στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη…

Oλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου,

τότε που μου χαμογελούσες.

Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου,

έζησα όλη τη ζωή.

Hξερες να δίνεσαι, αγάπη μου.

Δινόσουνα ολάκερη

και δεν κράταγες για τον εαυτό σου

παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.

Kαι τότε όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδια

θάναι δικά μας.

Θά “θελα να φωνάξω τ” όνομά σου,

αγάπη μου, μ” όλη μου τη δύναμη.

Nα το φωνάξω τόσο δυνατά

που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο

καμιά ελπίδα πιά να μήν πεθάνει.

Ναι, αγαπημένη μου, πολύ πριν να σε συναντήσω

εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα…

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;-

μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά

σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια

με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου,

αγαπημένη μου…

Αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα

εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα

και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Θάθελα να φωνάξω το όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη.

Να τ’ ακούσουν οι χτίστες απ’ τις σκαλωσιές

και να φιλιούνται με τον ήλιο

να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές

και ν’ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα

να τ’ ακούσει η άνοιξη και να ‘ρχεται πιο γρήγορα

να το μάθουν τα παιδιά για να μη φοβούνται το σκοτάδι,

να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές,

τα τρυγόνια στους φράχτες…

Να το φωνάξω τόσο δυνατά

που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο

καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.

Να τα’ ακούσει ο χρόνος και να μη σ’ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.

…Μες στην αγάπη μας είναι ένα δροσερό κλωνάρι

ένα σπουργίτι

μια φυσαρμόνικα…

Καλημέρα γειτόνισσες

να και κει, αγάπη μου, εκεί στη γωνιά,

κοίταξε την άνοιξη που έρχεται

κοίταξε αυτά τα παλικάρια που γνέφουνε με τα δρεπάνια

και τα κορίτσια πίσω τους που δένουν σε δεμάτια τις ακτίνες του ήλιου

κοίταξε μας γνέφουν. Όλα μας γνέφουν. Καλημέρα.

Καλημέρα όλα εσείς κοντινά και μακρινά μου αδέρφια.

Ελάτε να σας γνωρίσω την αγαπημένη μου.

Πέστε μου, δεν είναι όμορφη;

Σαν τη ζωή και το τραγούδι, αδέρφια μου, την αγαπάω.

Και πιο πολύ.

Καλημέρα ουρανέ, καλημέρα ήλιε, καλημέρα άνοιξη.

Ελάτε λοιπόν να σας γνωρίσω την αγαπημένη μου.

Καλημέρα ευτυχία.

Τάσος Λειβαδίτης 

Θέλω να φωνάξω δυνατά...

Κ α λ η μ έ ρ α κόσμε! 

Χαμογέλα!

Ήταν ένα βράδυ που ήρθες 

στον ύπνο μου και με βρήκες...

ήταν πολύ όμορφα...

Και αν είναι να χαθώ... 

Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο...

Έστω και εκτός πραγματικότητας...

Έστω και μέσα σε ένα όνειρο...

Καληνύχτα λοιπόν όνειρό μου...!

Όσο ψηλά κι αν είσαι...

χαμογέλα μου φεγγάρι μου...

"Η πόλη με πνίγει, μα εγώ δραπετεύω

Τα ματιά σου δρόμοι, που μέσα ξεφεύγω..."

Βράδιασε και μια δροσούλα απλώθηκε στην ατμόσφαιρα... τα φύλλα μου ψιθυρίζουν ένα σκοπό...τα άστρα στολίζουν αυτόν τον υπέροχο ουρανό και το φεγγάρι μου κρατά συντροφιά ακόμα ένα βράδυ...  Ένα βιβλίο στο χέρι μα... ο νους αλλού ταξιδεύει... Κάτι τέτοια φθινοπωρινά βράδια είναι που μου λείπεις... κάτι τέτοια βράδια είναι που η σκέψη χωρίς να το θέλω τρέχει να σε βρει...! Μια αγκαλιά να σε κρατά και να βυθίζεσαι στο όνειρο...  

Καληνύχτα φεγγάρι μου...!

"Άκουσα τις σταγόνες της βροχής στο βραχνιασμένο τραγούδι των πουλιών..."

Λουκία Ρικάκη

«Προσέχετε

μη προσπερνάτε

χωρίς αισθήματα.»

Γιώργος Χρονάς

"Μ' αρέσει το χαμόγελό σου όταν διαβάζεις το σ' αγαπώ στα μάτια μου..."

Ramón Cala Torres

Είναι αυτές οι στιγμές που αναρωτιέμαι πως γίνεται να λες ότι με ξέρεις αφού δεν με είδες ποτέ να κλαίω...; Αφού ποτέ δεν με κράτησες στην αγκαλιά σου την ώρα που ένιωθα να χάνομαι μέσα σ΄ αυτόν τον κόσμο... την ώρα που ένιωθα πνιγμένη απ' όλους κι απ' όλα...την ώρα που πετούσα από χαρά... πώς; αφού ποτέ σου δεν με είδες να χορεύω στη μέση του δρόμου...κάτω απ' τις σταγόνες της βροχής... αφού ποτέ σου δεν με είδες να γράφω στίχους στο λιμάνι... αφού ποτέ σου δεν άκουσες τον χτύπο της καρδιάς μου να σου λέει σ' αγαπώ...

"Αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη αναζητώντας διαδοχικά φθινόπωρα..."

George Elliot 

Είναι ακόμα φθινόπωρο...Και κάθομαι χαμένη στο όνειρο...να κοιτώ τον χορό των φύλλων...να μυρίζω το άρωμα της βροχής...να με χαϊδεύει το δροσερό αεράκι...να ονειρεύομαι κι άλλα φθινόπωρα που θα έρθουν...! 

Καλημέρα!!!

"Μεγάλα ηλιοβασιλέματα του άφησαν τόση λάμψη στα μάτια, που η γλώσσα του είναι άχρηστη."

Τάσος Λειβαδίτης

'' από κάποιο παράθυρο ακούγονται οι βαριές λέξεις ενός ζευγαριού που είχε κάποτε αγαπηθεί με πάθος.

  Όλα τελειώνουν και μόνο το φθινόπωρο παραμένει αιώνια νέο σαν τα πιο λυπημένα ποιήματα.

Είμαι μόνος. Η εξοχή ευωδιάζει. Ακούγεται το τραίνο που έρχεται κι ακουμπάω το κεφάλι μου στις ράγες.

Κάποτε θα ξανασυναντηθούμε.'' (Της εξοχής)

Τάσος Λειβαδίτης 

Καλό απόγευμα!

Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα! 

Ναι, εσύ...!

Η Ζωή είναι ωραία όταν...

Όταν απολαμβάνεις την ελευθερία...

Όταν απολαμβάνεις τη μουσική...

Όταν απολαμβάνεις τη φύση...

Όταν ανακαλύπτεις τη δημιουργικότητά σου...

Όταν είσαι ταπεινός...

Όταν αγαπάς...

Όταν εμπιστεύεσαι...

Όταν δέχεσαι ένα δώρο...

Όταν βοηθάς...

Όταν γελάς με την ψυχή σου...

Όταν η αγκαλιά σου είναι το στήριγμα κάποιου...

Όταν μοιράζεσαι τα ίδια όνειρα...

Όταν προσπαθείς...

'Οταν τολμάς να τσαλακώνεσαι...

Ακόμα κι όταν πονάς! 

Όταν έχεις γύρω σου όσους αγαπάς...

'Οταν νιώθεις ευγνωμοσύνη...

Όταν έχεις ένα χάδι...

Όταν έχεις μια τεράστια αγκαλιά...

Όταν γίνεσαι πάλι παιδί...

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.
Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,
φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,
φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,
και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,
μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,
άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,
αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ
...........................................................

Το σοφό τεστ του Σωκράτη...

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".

"- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. 
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...

-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον...

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.
Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω...

- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...

Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;

‘’Οι πιο επίπονες μορφές αποχαιρετισμών

 είναι αυτές που δεν λέγονται ή δεν εξηγούνται ποτέ.’’

‘’Κανείς δεν είναι τέλειος και κανένας δεν αξίζει να είναι τέλειος. Κανείς δεν τα βρίσκει εύκολα, όλοι έχουν προβλήματα. Ποτέ δεν ξέρεις τι περνάει ο καθένας. Γι’ αυτό σκέψου πριν αρχίσεις να κρίνεις και να διακωμωδείς τους άλλους. Ο καθένας κάνει το δικό του, μοναδικό πόλεμο.’’

Πήγατε ποτέ ποδηλατάδα;;

Αν όχι, τότε πρέπει οπωσδήποτε να το κάνετε κάποια στιγμή στη ζωή σας...! Μαζί με τον άνθρωπό σας...τους φίλους...την αδερφή/ό σας... πάρτε κάποιον και εμπρός! Είναι η τέλεια εποχή για να βγεις με τα ποδήλατα και να χαρείς την ομορφιά της φύσης...την ομορφιά του φθινοπώρου...!

‘’Μη φοβάσαι την αλλαγή.

 Μπορεί να καταλήξεις να χάσεις κάτι καλό,

 αλλά πιθανόν στο τέλος

 θα κερδίσεις κάτι καλύτερο.’’

Κάθε βράδυ κλαίω και πονώ

και κοιτώ ψηλά στον ουρανό

Φεγγάρι μου χλωμό

Φεγγάρι μου χλωμό

φεγγάρι την αγάπη μου για πες μου που θα βρω

Φεγγάρι μου χλωμό

μια χάρη σου ζητώ

φεγγάρι αν τον βλέπεις πες του πως τον αγαπώ...

" Όταν μαυρίζει ο ουρανός

όταν παγώνει η αγκαλιά σου

κι όταν σε πνίγει ένας λυγμός

εγώ θα έρχομαι κοντά σου

Μονάχα εσύ να `σαι καλά

μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ

μπορεί να ζούμε χωριστά

μα τότε ζήσαμε μια αγάπη

Να `σαι κορίτσι μου καλά

κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου

θα είμαι κάπου εκεί κοντά

ο φύλακας ο άγγελός σου..."

Ανέτειλε η πρώτη μέρα του φθινοπώρου…!

Φύλλα να πέφτουν… να χορεύουν στον ρυθμό του ανέμου… το άρωμα της βροχής  να ξεχύνετε… το δροσερό αεράκι να χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μου…   ρομαντικές αναζητήσεις… περίπατοι ανάμεσα στα φύλλα… η ζεστή αίσθηση της μάλλινης ζακέτας… μπουκέτο από ξυσμένα μολύβια… γλυκιά μελαγχολία να σε κυριεύει… ρίγος να καταβάλει το σώμα σου… μυρωδιές να απλώνονται στην ατμόσφαιρα… μυρωδιές που αγαπώ… Αχ φθινόπωρο… «η αληθινή ψυχή μου είναι παντρεμένη μ'αυτό…»