Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε

έχουν τρόπο και μου λένε 

για τον πόνο που πονούν.

Μ' ένα βλέμμα λυπημένο

πρωινό συννεφιασμένο

για την άνοιξη ρωτούν.

Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν

αχ τα μάτια σου,

για τον έρωτα που χάσαμε ρωτούν

αχ τα μάτια σου.

Μάτια παραπονεμένα

μάτια που 'σαστε για μένα

θάλασσες υπομονής.

Με κλωστούλες μεταξένιες

πλέκω τις κρυφές σας έννοιες

σε τραγούδι της ζωής.

Ακόμα και αν φύγεις

για το γύρο του κόσμου,

θα 'σαι πάντα δικός μου,

θα 'μαστε πάντα μαζί.

Και δε θα μου λείπεις,

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου,

το τραγούδι της ερήμου,

που θα σ' ακολουθεί.

Τα ήσυχα βράδια,

η Αθήνα θ' ανάβει

σαν μεγάλο καράβι,

που θα 'σαι μέσα κι εσύ.

Και δε θα σου λείπω,

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου,

το τραγούδι της ερήμου,

που θα σ' ακολουθεί.

Τα ήσυχα βράδια,

θα περνάει φωτισμένο

της ζωής μου το τρένο,

που θα 'σαι μέσα κι εσύ.

Και δε θα σου λείπω,

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου,

το τραγούδι της ερήμου,

που θα σ' ακολουθεί...

Έλα να σου δείξω τις τριανταφυλλιές
τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές.

Πόσο σ’ αγαπώ, πουλάκι του δρόμου, 
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ.

Έλα να σου μάθω, πως είναι το φιλί, 
σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και σαν ανατολή

Πόσο σ’ αγαπώ, πουλάκι του δρόμου, 
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ.

Έλα να σου δείξω το στάχυ το ξανθό
τ’ αστέρια που σωπαίνουνε για ν’ αποκοιμηθώ

Πόσο σ’ αγαπώ, πουλάκι του δρόμου, 
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ.

Έλα σε μένα

Αν κουραστείς απ' τους ανθρώπους

κι ειν' όλα γύρω γκρεμισμένα,

μην πας ταξίδι σ' άλλους τόπους,

έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ

με τ' άστρα του τ' απελπισμένα,

μη φοβηθείς απ' το σκοτάδι,

έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Έλα και γείρε το κεφάλι

στα χέρια μου τ' αγαπημένα,

να ζήσεις τ' όνειρο και πάλι,

έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν

κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα,

μην πεις μαζί τους να σε πάρουν,

έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Έχω μια θάλασσα σμαράγδια

μ'αγάπη κι ήλιο κεντημένα

για την καρδιά σου πού 'ναι άδεια

έλα σε μένα έλα σε μένα.

Έλα και κάθισε δεξιά μου

σαν ξεχασμένος αδερφός,

να μοιραστείς την μοναξιά μου

και να σου δώσω λίγο φως.

"Σου γράφω ένα γράμμα

όχι πως θέλω να στο δώσω

Να έτσι για να μιλήσω λίγο μαζί σου..."

"Ξεγελώ λοιπόν τον καθένα 

πως καημό δεν έχω κανένα

αχ καρδιά μου πώς να σε πείσω

πως δε θα γυρίσει πίσω"

Καμιά φορά

λέω ν’αλλάξω ουρανό

μα δεν υπάρχουν δρόμοι

κι άλλη φορά

σκέφτομαι πόσο σ’ αγαπώ

και σου ζητώ συγγνώμη

Τώρα δεν είμαστε παιδιά

να ’χουμε φως μες στην καρδιά

να μας σκεπάζει

μα σ’ αγαπώ σου το ’χω πει

κι η αγάπη σου σαν κυριακή 

με ξεκουράζει

Καμιά φορά 

λέω ν’ αλλάξω ουρανό

μα δεν υπάρχουν δρόμοι

κι άλλη φορά

σκέφτομαι πόσο σ’ αγαπώ

και σου ζητώ συγγνώμη

Βλέπεις πως άλλαξε ο καιρός

και ’γινε ο κόσμος βροχερός

όλο χαλάζι

μα σ’ αγαπώ σου το ’χω πει

κι αν όλα μοιάζουν φυλακή 

δε με πειράζει

"Άμα δείτε το φεγγάρι

να του πείτε να μη βγει

να μη δει τα δάκρυά μου

που πλημμύρισαν τη γη"

"Αναρωτιέμαι τι γίνεται μέσα μου

γιατί τα μάτια μου είναι υγρά

μυστικό, αγαπάω για πρώτη φορά

μυστικό, που εμάς αφορά..."

"...θα 'ρχονται νύχτες που

 θα ψάχνεις το φεγγάρι, 

και το δικό μου

 τελευταίο σ’ αγαπώ..."

θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες κι αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ' αφήνει το δάκρυ
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες κι αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ' αφήνει το δάκρυ
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

θέλω να σου μιλήσω κι έχω στο νου μου χιλιάδες σκέψεις
όμως μπροστά σε σένα χάνουν το νόημα και οι λέξεις
κι όπως σε αγκαλιάζω και στο κορμί σου φιλιά χαράζω 
φεύγεις και μένω μόνος και σου φωνάζω και σου φωνάζω
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

θέλω να σου μιλήσω μα πάλι σωπαίνω
θέλω να σε χορτάσω μα δε σε χορταίνω 
μέσα στα δυο σου μάτια βλέπω τον ήλιο να λάμπει
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

θέλω να σου μιλήσω μα πάλι σωπαίνω
θέλω να σε χορτάσω μα δε σε χορταίνω
μέσα στα δυο σου μάτια βλέπω τον ήλιο να λάμπει 
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

θέλω να σου μιλήσω κι έχω στο νου μου χιλιάδες σκέψεις
όμως μπροστά σε σένα χάνουν το νόημα και οι λέξεις
κι όταν σε αγκαλιάζω και στο κορμί σου φιλιά χαράζω 
φεύγεις και μένω μόνος και σου φωνάζω και σου φωνάζω
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη

Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν.

Οδ. Ελύτης

Είναι αυτές οι στιγμές που η καρδιά σου χτυπά τόσο δυνατά που νομίζεις θα σπάσει! Αυτές οι στιγμές που ένας τρόμος σε κατακλύζει... ένας τρόμος που πρέπει να τον κάνεις στην άκρη και να απελευθερώσεις ό,τι αισθάνεσαι μέσα σου, μέσα σε μια στιγμή... μια στιγμή τόσο μικρή... φευγαλέα... το παρόν... κάνεις το άλμα σου και όσο και να σε τρομοκρατεί, ξεπερνάς τον εαυτό σου! Αισθάνεσαι μια ηρεμία και ταυτόχρονα έναν φόβο για εκείνο το μετά... Τι γίνεται μετά; ...κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να στο εγγυηθεί! Ζεις το τώρα... και στο τώρα... 

Η ζωή είναι ωραία... μην το ξεχνάς!!

Λίγο καθυστερημένα... 

αλλά Καλώς ήρθες Νοέμβρη!

Η ΒΡΟΧΗ

Στάλες αργές, μονότονες στα φύλλα,

που κλαίνε σιωπηλά το χωρισμό.

Στο δρόμο που δεν έχει γυρισμό

τρέμουν κρυφά τα μέταλλα τα ξύλα.

Και μέσα μου ξυπνά μ΄ ένα λυγμό

του κόσμου το πανάρχαιο σαράκι.

Και χύνεται της μνήμης το φαρμάκι

στου νου μου τον αδιάκοπο σφυγμό.

Θολό μες απ' τα σύννεφα το φώς

τα μάτια μου βαραίνει μουσκεμένο

και μάταια ν αστράψει περιμένω

κι ο έρωτας του πόνου αδερφός.

Είν' έρμαια στα χέρια του κενού

του κόσμου όλα τα ύψη και τα βάθη.

Στον κήπο της αγάπης που εμαράθη

πέφτουν πικρά τα δάκρυα τ' ουρανού.

Γιώργος Ανυφαντής

Από τη συλλογή "Το ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ"