Τρίτη 30 Ιουλίου 2013


“Μονάχα εσύ να 'σαι καλά 
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ 
μπορεί να ζούμε χωριστά 
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη” 




“Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι 
πλάι σου δε θα΄μαι 
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς 
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι 
Θεέ μου πώς φοβάμαι 
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς…”





“Χαμογέλασες και μού 'πες καληνύχτα
είπα γεια σου, κάπου θα σε ξαναδώ
Χώρια φύγαμε αμίλητοι στη νύχτα
κι είχα τόσα να σου πω…”



Κλείστε τα μάτια και αφήστε να σας παρασύρει... 


“Πρόσωπα θλιμμένα να κοιτάνε πίσω απ' τις σκιές
όνειρα σβησμένα προδομένα απ' τους ληστές του χτες.
Όσοι περπατάνε δεν κοιτάνε πίσω πια ποτέ
όλα κι αν τ' αφήσουν δε θα σβήσουν το μεγάλο ναι.” 

Σταμάτης σπανουδάκης
"Τα μάτια μου δακρύσανε
γι' αυτό σ' αφήνω μόνο 
ποτέ μου εγώ δεν γνώρισα
αγάπη δίχως πόνο."
                                          Σταμάτης Σπανουδάκης


Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

 29 Ιουλίου σήμερα...
Να έχετε μια όμορφη μέρα!






Κρυφτήκαμε πίσω από ένα χαμόγελο... νομίζοντας έτσι πως δεν θα φανεί ο πόνος... νομίζοντας πως δεν θα φτάσει στην καρδιά... πώς γίνεται όμως αυτό; μα απ΄ την καρδιά περνάει πρώτα... δεν γίνεται αλλιώς... η καρδιά είναι αυτή που πονάει...που δακρύζει... που σπάει... που πληγώνεται... πρώτα αυτή...!





Μελαγχολική νύχτα απόψε...

Τα δάκρυά μου θ' αφήσω στο φεγγάρι...


Κυριακή 28 Ιουλίου 2013


"Κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη
θάλασσα δίχως άκρη..."



Πώς να σε ξεχάσω
δεν είναι δυνατό
όπου κι αν περάσω
εσένα συναντώ

Στα τραγούδια είσ’ ο στίχος
στη βροχή η μελαγχολία
στις καμπάνες είσ’ ο ήχος 
κι ψυχή μες στα βιβλία
Σ’ όλα υπάρχεις και πλανιέσαι
δεν ξεχνιέσαι, δεν ξεχνιέσαι

Πώς να σε ξεχάσω
μάτια μου αφού
δίπλα μου δεν είσαι
μα βρίσκεσαι παντού

Πάριος...


"Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας
όλα τα χρόνια που θα `μαστε μαζί
μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας
γιατί είναι μικρή"

Δώστε αγάπη λοιπόν και κοιτάξτε μπροστά!

 

Δώσε μου λιγάκι ουρανό, 
πάρε με μαζί στο πέταγμά σου, 
μάθε με και εμένα να πετώ, 
να μην έχω ανάγκη τα φτερά σου.



Σβήσε το φως του δρόμου
που δεν αφήνει το φεγγάρι να φανεί

 Φωτιά στα σύνορα της γης 
θ’ ανάψουμε εμείς 
με σπίρτο την καρδιά μας, 
φωτιά να σβήσει τη φωτιά
που άνθρωποι τρελοί
ανάβουν στα όνειρά μας.


"Σ’ έδιωξα να βρω τον εαυτό μου
κι είπα το μαρτύριο 
πως τέλειωσε εδώ.
Γέλιο άνθισε στο πρόσωπό μου
κι άνοιξε μπροστά μου
ο καινούργιος μου ο δρόμος κι όμως
έρχονται στιγμές που σε θυμάμαι, 
έρχονται στιγμές που σε ζητώ."



Πάντα έρχονται στιγμές που πίσω γυρνάς...φευγαλέες στιγμές... μα συνεχίζεις...πρέπει να συνεχίσεις!





Με τι καρδιά, με τι πνοή, 
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.





                   
π’ τη ζωή μου δε θα βγεις ποτέ,
ζωή δική μου και ζωή μου δυο φορές,
χαρά στη λύπη μου και λύπη στις χαρές,
π
ώς να ξεχάσω, πώς να ξεχάσω...

Τα μεγάλα μάτια που με χάιδεψαν,
τα ζεστά σου χέρια που με άγγιξαν
και τα τόσα λόγια που δεν πρόλαβα,
σε βαθύ πηγάδι θα το πω, πόσο σαγαπώ
."


"Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ' τον δώσω·
τον έρωτα που ήθελα - τα μάτια σου με τοαν
τα κουρασμένα καί ύποπτα - είχες να με τον δώσεις.
Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν·
το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.


Aλλά κρυφθήκαμε κ' οι δυο μας ταραγμένοι. " 

Κ. Π. Καβάφης

Αχ Φεγγάρι μου... Συγνώμη...




Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά
σκέψου τώρα τη φωνή
που σουλεγε, ποτέ, ποτέ μαζί

Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός
με των άστρων τη μουσική
μου τραγουδάς, ποτέ, ποτέ μαζί

Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί
ξεχασμένη μουσική
μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.




αναζητώ
Σαναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα
σαναζητώ…"


Ξημερώνει Κυριακή
μη μου λυπάσαι
Είναι όμορφη η ζωή
να το θυμάσαι




Κι η καρδιά σου έλιωσε
κι έγινε ένα δάκρυ
στων ματιών την άκρη
σα δροσοσταλιά




Όλες του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου...
Τι χρώματα, τι μουσικές
μες στο χαμόγελό σου!


Καλημέρα...!

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013


Σαν όνειρο που έχασα μέσα σε μια νύχτα...

Καληνύχτα Φεγγάρι μου...!






Είναι στιγμές που νιώθεις να πνίγεσαι...στιγμές που θα ήθελες να τρέξεις και όπου σε βγάλει! Στιγμές που δεν μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου! Να μην μπορείς να ξεκαθαρίσεις στον ίδιο σου τον εαυτό αυτά που αισθάνεσαι... νόμιζες πως τα είχες ξεκαθαρίσει μέσα σου...πως είχες ξεμπερδέψει το κουβάρι της καρδιάς σου... πως είχες βάλει μαι τάξη...αλλά μάλλον έκανες λάθος! Έκανες όμως; Μήπως είναι απλά στιγμές νοσταλγίας; Φευγαλέες στιγμές που το επόμενο πρωί δεν θα υπάρχουν; Αλλά απ΄ την άλλη... δεν είναι απλά κάποιες στιγμές...είναι σύνολο απ΄ αυτές! Δεν είναι μία...είναι κι άλλες...διάσπαρτες στην ζωή σου που κυλά και έχει μπει σε καινούργια μονοπάτια...Αχ καρδιά μου! Πώς τα έχεις κάνει έτσι; πώς; 

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

...


Είναι ώρα να κάνεις έναν περίπατο...


Πρόσφερε ένα λουλούδι εκεί που περπατάς στο δρόμο...! 
Σε κάποιον τελείως άγνωστο! Η αίσθηση είναι υπέροχη και θα εισπράξεις ένα μοναδικό χαμόγελο...! 



...




Καλό 

μεσημεράκι

να έχετε...!

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Είναι μέρες που τριγυρνάς στο μυαλό μου... Δεν το θέλω...δεν το επιδιώκω...απλά έρχεσαι και και εισβάλεις ξανά στην σκέψη μου... πώς; Δεν ξέρω... Βυθίζομαι και ψάχνω να σε βρω... αφουγκράζομαι την καρδιά σου... σε νιώθω δίπλα μου... κλείνω τα μάτια και χάνομαι σ' έναν ουρανό εσπερινό... συναντώ τα μάτια σου...σαν φύλλα φθινοπωρινά... αισθάνομαι τους χτύπους της καρδιάς σου...σταγόνες βροχής στο ηλιοβασίλεμα... μου χαμογελάς... η μόνη ανάμνηση... αυτό που λείπει...




Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

«…. Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο
Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.
………………………………………………………..
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα , μ’ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ακούς
Είμαι εγώ, μ’ακούς
Σ’αγαπώ, μ’ακούς
…………………………………………………………
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ’ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς, μ’ακούς
Σ’άλλη γη, σ’άλλο αστέρι, μ’ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’εγώ που κλαίω. Μ’ακούς

Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ακούς.»'

Μονόγραμμα Οδ. Ελύτη