Ἀνοίγω  ξαφνικὰ τὰ χεριὰ μου

 τοῦτα τὰ φεγγάρια

 νὰ κλείσω στὶς παλάμες μου.

 Τοῦτος  ὁ πόνος ποῦ νὰ χωρέσει;

 Κάποτε ζοῦσα τὴ χαρά,

 ὅσο νὰ πάρω μία ἀνάσα.

Ἔπειτα  φύγανε τὰ καλοκαίρια

κι ἐκεῖνα τὰ λόγια,

 κι ὅλες ἐκεῖνες οἱ ὡραῖες λέξεις.

 Ἀπὸ τότε,

 ἔκλεισα τὰ χέρια μου

 βουλιαξα τὰ ὄνειρά μου στὸ κενὸ

 ἔπαψα νὰ πιστεύω στὰ καλοκαιρία,

 καὶ τοῦτες τὶς γελοῖες

 καὶ κούφιες λέξεις,

 ἄρχισα νὰ μισῶ.

Εὐαγγέλια Γ.  Φαρμακιδου